تمامی استانهای کشور کمآب هستند
بانفشه زاهرائی ، مدیر موسسه آب دانشگاه تهران گفت: “ایران در آب و هوای خشک و نیمه خشک قرار دارد و کشور ما به طور کلی یک کشور فقر است.”
وی افزود: نیمی از منطقه ایران ، با بسیاری از کلانشهرها و استانهای ما از مناطق مرکزی ، جنوبی و شرقی ما و بسیار خشک و نیمه خشک است ، نیمی از جمعیت ایران را دارد. آب تجدید پذیر سرانه فلات مرکزی ایران در هر سال حدود 2 متر مکعب است.
زاهرائی گفت: “استانها ، مانند تهران ، البورز ، كرمن ، سیستان -بالاوستان ، خاراسان جنوبی و رازاوی و بخش هایی از گلستان در حوضه فلات مرکزی ایران هستند.”
وی افزود: آب تجدید پذیر سرانه ، اگر کمتر از 2 متر مکعب در سال باشد ، نشان می دهد که شرایط استرس آب و مناطق زیر 5 متر مکعب سرانه آب تجدید پذیر سرانه به طور مکرر با کم آبی و استرس آب روبرو می شوند.
مدیر موسسه آب دانشگاه تهران تأکید کرد: اگر سرانه آب تجدید پذیر به زیر 2 متر مکعب برسد ، یعنی صنایع آن منطقه و حتی سلامت و سلامت مردم تحت تأثیر کم آبی قرار می گیرد. اکنون در حوضه فلات مرکزی ایران ، این سرانه 5 متر مکعب است و به طور مداوم کاهش می یابد زیرا منابع آب تجدید پذیر به دلیل شرایط تغییر آب و هوا و کم آبی کاهش می یابد و از طرف دیگر جمعیت در حال رشد است.
وی افزود: بارندگی امسال 5 درصد کمتر از سالهای عادی است و در بعضی از مناطق از جمله تهران ، این کاهش بیش از 5 ٪ بود ، به این معنی که در استانهایی مانند تهران ، یزد ، سمنان و فارس ، ما در سال آب فعلی نیمی از آب طبیعی داریم. “
زاهرا تکرار کرد: در مکانی مانند تهران ، بارندگی در پنج سال گذشته کمتر از حد معمول بوده و خشکسالی در پنجمین سال متوالی خشکی شدت یافته است.
وی ادامه داد: اگرچه ما پنجمین سال خشک متوالی در تهران را می بینیم ، اما هیچ تغییری در سبک زندگی تهران رخ نداده است ، هیچ تغییری در فضای سبز یا فعالیت های آب وجود ندارد و وقتی سبک زندگی متناسب با کمبود آب بدن نیست ، این شرایط مهم در تأمین آب در روزهای فعلی است.
مدیر مؤسسه آب دانشگاه تهران ، با اشاره به سرانه 2 متر مکعب آب تجدید پذیر در زمان انقلاب ، گفت: “این سرانه اکنون با جمعیت حدود 2 میلیون و منابع آب تجدید پذیر 5 میلیارد متر مکعب به ازای هر ایرانی به یک کشور رسیده است.
زاهرائی از موقعیت مکانی شهرهای جدید به همراه شهرهای بزرگ با آبرسانی انتقاد کرد و گفت که پروژه هایی مانند مسکن ملی باید در امتداد سواحل و شهرهای بدون استرس آب قرار بگیرند تا جمعیت شهرهای بزرگ را با محدودیت آب فراهم کنند ، اما در شهرهای بزرگی مانند تهران و حاشیه های آن قرار گرفتند.
وی افزود: “ما اکنون در استان در ایران نداریم که کمبودی وجود ندارد و حتی استانهای شمالی با مشکل کم آبی در آب آشامیدنی روبرو هستند ؛ زیرا روستاهای گیلان و مازندران بسیار بیشتر از ظرفیت های این دو استان هستند.
در پاسخ به این که چرا در شورای عالی معماری و توسعه شهری ، نماینده وزارت انرژی با ایجاد شهرهای آبرسانی مخالف نیست و می گوید: “نماینده وزارت انرژی در شورا آب را مانند برق می بیند و می گوید برای تأمین آن پول می دهد.”
زاهرائی در مورد استراتژی های مدیریت استرس آب تهران گفت: اگر خط دوم انتقال آب از طالگان به تهران در ماه سپتامبر ، ما واقعاً در تأمین آب تهران مشکل خواهیم داشت ، این پروژه یکی از اقدامات موثری بود که باید در دستور کار قرار گیرد ، و همچنین فشار آب شبکه تا حدی که فشار آب تهران در حال حاضر حداقل بین المللی است. اما برای تهران ، مدیریت مصرف باید اجرا شود.
وی افزود: “لازم نیست بگوییم که شما این اتهام را به مردم نمی گیرید ، درست نیست ، وقتی می گوییم در یک مکان خشک قرار داریم که منابع آب نداریم ، اصلاح الگوی مصرف و رعایت آن یک ضرورت است.”
در پاسخ به اینکه آیا ما نباید اصلاح الگوی مصرف را شروع کنیم ، مدیر انستیتوی آب دانشگاه تهران گفت: “مسئله افزایش بهره وری آب در کشاورزی یک مسئله جدی است ، اما هیچ ارتباطی با استرس آب تهران ندارد.”
وی افزود: “اگر همه کشاورزی ایران به یکباره بسته شود ، مشکل آب تهران برطرف نمی شود ، زیرا تهران استانی است که تأمین آب آشامیدنی و کشاورزی یکسان نیست و بیشتر منابع آن برای استفاده از آشامیدنی اختصاص می یابد و منابع زیرزمینی یا برداشت و برداشت فضای سبز شهری.”
زهری خاطرنشان کرد: استان تهران فقیرترین استان از نظر سرانه منابع آب تجدید پذیر و هرگونه انتقال آب بین بیزین و ایجاد منابع جدید به معنای صادرات تهران به جاهای دیگر است.
وی افزود: “گزارش سازمان هواشناسی یک پاییز خشک را نشان می دهد ، اما سال بعد آب سال خشک خواهد بود ، من فکر نمی کنم ، زیرا ما بیش از 5 سال متوالی در تجربه تاریخی نداشته ایم و به نظر نمی رسد سال آب بعدی سال خشک باشد.”
مدیر موسسه آب دانشگاه تهران گفت که مگر اینکه حاکمیت آب اصلاح نشود ، ساختار وزارتخانه ها و تشکیل وزارت آب و محیط نمی تواند مؤثر باشد. بسیاری از مردم می گویند اگر آب و کشاورزی در یک خانه باشد ، هماهنگی افزایش می یابد ، تجربیات جهانی و حتی ملی نشان می دهد که اگر همکاری وجود نداشته باشد ، وزارتخانه صرفاً تعاونی نیست.
وی افزود: “ما باید به مردم شهرها با تنش های آب مانند تهران بگوییم که دائماً در یک شهر سرانه کم و خشک زندگی می کنید ، بنابراین سبک زندگی شما باید متناسب با این شرایط باشد ، دولت و وزارت انرژی باید در کمبود آب تهران بسیار بیشتر ، بازتر و شدیدتر باشد و نیاز به اصلاح مصرفی.”
“متأسفانه ، مسئله مصرف آب در کشور متولی نیست. فقدان مصرف آب در کشور بزرگترین نقص در مدیریت آب این کشور است.
وی افزود: “هزینه های زیادی در شبکه های آبخیزداری و آبیاری تحت فشار قرار گرفته است ، اما خروجی مطلوب نیست و در اینجا این است که در صورت عدم وجود معتمد ، هیچ وسیله ای پاسخگو نیست.”
مدیر موسسه دانشگاه آب تهران تغییر قیمت را به عنوان ابزاری مؤثر برای کنترل مصرف آب آشامیدنی در نظر نگرفت و گفت که در دو یا سه سال گذشته قیمت آب 2 یا 5 بار تغییر کرده است ، اما هیچ تاثیری در مصرف آب ندارد. این افراد بسیار مصرفی به هیچ وجه تحت فشار قرار نگرفته اند ، و حتی اقشار آسیب پذیر که گاهی اوقات مصرف متعادل نیز دارند ، بیشتر تحت فشار قرار می گیرند تا تعرفه ها را افزایش دهند. اینگونه تعرفه آب در کشور پله است. اما سوء استفاده ها استفاده از آنها را با این ابزار کاهش نداده است.
وی ادامه داد: كسانی كه به عنوان كشورهایی مانند عربستان سعودی به دلیل افزایش نمک دریایی و تأمین آب شیرین نمونه برداری شده اند ، قصد ندارند كه عربستان سعودی در ابتدا ادراك از منابع غیر ضروری خود را كاهش دهد ، مدیریت مصرف را اجرا كند و سپس افزایش سطح آب شور را اجرا كند. اما آنها فقط شیرین کننده های آب دریا را می بینند و به دو عمل مهم دیگر توجه نمی کنند.
زاهرائی تأکید کرد: ما نباید هزینه های مدیریت مصرف و بهینه سازی سبد های غذایی را در آب شیرین کن آب دریا صرف کنیم ، اما آب شیرین کن آب دریا در کشوری مانند ایران ، که سالانه 2 میلیارد متر مکعب دارد ، می تواند تنها 2 میلیارد متر مکعب در افق خود فراهم کند. بنابراین ضرورت اصلاح روند مصرف نباید فراموش شود.
پایان پیام/
منبع : میزان
