مظاهری: بعد از طلای من بوکس رها شد/ مربی خارجی جلوی باندبازی را می‌گیرد
علی مازاهریجانباز بوکس ایران و قهرمان سابق آسیا ، که هم اکنون مربی تیم جوانان است ، با خبرنگار صحبت کرد تا موضوعات اصلی بوکس این کشور را بیان کند و از سالهای اخیر انتقاد جدی داشته باشد.
در اینجا نگاهی به این مکالمه آورده است:
شما آخرین طلای آسیا را در گروه بزرگسالان برای ایران در سال 2 کسب کرده اید. چرا بوکس ایران تا به حال طلا کسب کرده است؟
متأسفانه ، پس از سال ، ما بوکس اساسی را در بوکس انجام ندادیم و در یک گلخانه کار کردیم. ما ورودی جوانان را برای بزرگسالان نداشتیم. بعد از آن سالها ، بوکس باقی مانده بود. هر مربی که می آمد فقط به دنبال یک بخش متقاطع بود ، نه پشتیبانی! می توان گفت که بعد از طلا من ، بوکس آزاد شد.
آیا عملکرد نوجوانان و جوانان در سراسر جهان قابل قبول است؟
بله ، نوجوانان و جوانان ما واقعاً خوب عمل می کنند ، اما اگر آنها باقی بمانند ، هرگز به جایی نمی رسند. مشکل این است که مربیان بزرگسال معمولاً خطر ندارند و از جوانان استفاده نمی کنند. ما باید در مسابقات متعدد شرکت کنیم و جوانان را آزمایش کنیم ، نه فقط دو یا سه نفر اصلی.
نظر شما در مورد زندگی قهرمانی و مشکلات مالی قهرمانان چیست؟
زندگی قهرمانی کوتاه است. من این مسیر را طی کرده ام و کاملاً درک کرده ام. اما وقتی ورزشکار مدال می گیرد ، از نظر مالی پشتیبانی نمی شود. وقتی فقط روی یک یا دو ستاره تمرکز می کنیم ، آنها زود به پایان می رسند. ما باید یک لیگ پویا داشته باشیم و از نظر مالی پشتیبانی کنیم تا بچه ها انگیزه بگیرند. بسیاری از قهرمانان ما به هیچ وجه مشخص نیستند و این برای بوکس خوب نیست.
آیا برای این مشکل نقشه راه دارید؟
دعوت نامه های اردوگاه باید مبتنی بر شایستگی باشد نه نظم. آنها باید به بوکسورها حقوق بدهند ، تغذیه مناسب را ارائه دهند. بسیاری از رشته ها با این مشکلات روبرو هستند ، بنابراین ما. ویترین هر زمینه یک دسته بزرگسالان است ، به خصوص در بازی های آسیایی و سهمیه المپیک ، و باید اعتراف کنیم که بزرگسالان مهمترین رده سنی هستند.
شما همچنین تجربه تیم ملی را داشتید. اوضاع در آن زمان چگونه بود؟
من سخت کار کردم تا به اندازه یک قهرمانی آسیا به تیم ملی بپیوندم. اما متأسفانه برخی از افراد استان ها را نابود کردند و به بوکسورها اجازه ورود به اردوگاه را ندادند. همین مسائل در دراز مدت تأثیر منفی داشت و حمایت را مختل کرد.
راه حل شما برای خارج شدن از این وضعیت چیست؟
اول از همه ما باید از اشتباهات گذشته یاد بگیریم. مگر اینکه وحدت وجود داشته باشد ، هیچ چیز مثبتی رخ نخواهد داد. اگر زنجیره ای از نوجوانان به بزرگسالان نرسند ، هیچ کاری انجام نمی شود. استان ها برای رشد بوکس باید فعال باشند. اگر بتوانیم نسل جوان و جوان را حفظ کنیم ، آینده ای روشن خواهیم داشت.
اکنون در پایه شرایط خوب ؛ چرا به بزرگسالان فکر نمی کنید؟
اعتراف می کنم که شرایط بزرگسالان برای چند سال خوب نبود و ما پس از مدال جهانی دانیل به یک دستاورد نرسیدیم. برای بازگشت جوانان به مسابقات تدارکات و اردوگاه های مشترک برای بازگشت آزمون خطا ، باید تعداد زیادی بوکسور در اردوگاه تیم ملی وجود داشته باشد. به این ترتیب ، اوضاع بهتر می شود و خداوند در بازی ها مایل است.
نظر شما در مورد مربی تیم ملی کوبا چیست؟
مربی کوبا آمده است و ما می توانیم از او به عنوان مدرس و مشاور استفاده کنیم. او حتی می تواند به استانهای دیگر فرستاده شود تا مربیان جوان بتوانند از تجربیات وی استفاده کنند. اما او بدون هیچ امکاناتی کاری انجام نمی دهد. ما باید چندین بوکسور جوان در اردوگاه داشته باشیم ، تیم را به مسابقات بفرستیم و ارزیابی کنیم.
آیا حضور مربی خارجی لازم برای تیم ملی را پیدا می کنید؟
مربی خارجی به تیم ملی صلح می دهد. اگر اینگونه نباشد ، مربیگری در تیم ملی افزایش می یابد و پهنای باند آغاز می شود. با این حال ، فدراسیون باید به تدریج در مورد استفاده از مربیان داخلی فکر کند ، اما با برنامه ، نه عجله.
بنابراین باور کنید که استفاده از یک مربی خارجی باندها را متوقف می کند؟
متأسفانه من با سخنان شما موافقم ؛ اکنون ، تعداد کمتری افراد از مربیگری بزرگان استفاده می کنند و تیم ملی راحت است. تیم های پایه خوب و در نهایت تصمیم نهایی برای بزرگسالان با مقامات فدراسیون هستند.
پایان پیام/
منبع : میزان
