هویت گمشده استقلال؛ تیمی بدون نقشه، بدون آینده/ وقتی انتظار موفقیت فقط یک رؤیاست

وضعیت فراموش نشدنی این روزها به یکی از اصلی ترین نگرانی های تیم معتبر پایتخت تبدیل شده است ، بنابراین بسیاری از هواداران دو آتش نشان دیگر دیگر نیازی به خواندن کری ندارند.

نتایج آنقدر ناامیدکننده است که شاید حتی بسیاری از بدبین ترین طرفداران فکر نمی کردند ، اما اکنون فقط یک امید برای آنها وجود دارد و شاید تنها دلیل اوضاع این تیم امید پیروزی در جام حذفی باشد.

اگر یک سؤال ساده از طرفداران استقلال پرسیده شود ، “تیم شما چه سبکی دارد؟” بیشتر آنها یا ساکت هستند ، یا عباراتی مانند “ما سبک خاصی نداریم” یا “بسته به روز ما بازی می کنیم”. این دقیقاً همان نکته ای است که نشان می دهد استقلال سالها از فلسفه بازی محروم شده است.

تیمی که فلسفه ندارد شخصیتی ندارد

استقلال در سالهای اخیر با مربیان مختلف همکاری داشته است ، اما هیچکدام نتوانسته اند هویت فنی پایدار را برای این تیم ایجاد کنند. هر مربی آمد و با یک ایده متفاوت رفت ، اما هیچکدام با یک سبک خاص با تیمی روبرو نشدند. بعضی اوقات تیم فشار می آورد ، گاهی اوقات فقط یک ضدحمله بود و گاهی اوقات به توپ می رسید.

در فوتبال مدرن ، سبک بازی یک تیم نه تنها نشان دهنده هویت باشگاه است ، بلکه پایه ای برای جذب بازیکن ، طراحی آموزش ، ساخت آکادمی و حتی انتخاب مربی بعدی است. اما استقلال همیشه به جای “ادغام” مسیر خود را با “تغییر” دنبال کرده است.

استراماچونی فرصتی بود. راه نیست

یکی از معدود مکانهایی که استقلال چیزی شبیه به هویت بازی داشت آندره استراماکوونی او روی نیمکت بود. تیم وی با ترکیب فوتبال تهاجمی و مالکیت ، سازمان تاکتیکی و تاکتیکی را با هم ترکیب کرده بود. اما پروژه او نیمه تمام شد و پس از آن هیچ کس به همان روش پیش رفت. هر مربی از ابتدا شروع به کار کرد ، بدون اینکه بداند این باشگاه چه چیزی را ترسیم کرده است.

جای خالی نقشه کلی برای باشگاه

تیم هایی مانند پرسپولیس ، سپاهان و حتی تراکتور نشان داده اند که داشتن نقشه راه ، حتی با مربیان مختلف ، می تواند موفقیت را تضمین کند ، اما استقلال هنوز هم در آزمایش و خطا نقش دارد. این نه سبک بازی ، بدون زبان فنی و برنامه ای برای آینده ندارد. حتی آکادمی این باشگاه به جای تغذیه تیم اصلی کاملاً جدا و بی ربط است.

برای بازسازی استقلال باید از زمین شروع شود

استقلال نیاز به “بازسازی فنی” دارد. کمیته فنی یا مدیر فنی باید برای نهادینه کردن یک فلسفه خاص در تیم منصوب شود. این فلسفه باید در همه سنین اجرا شود و مربیان آینده انتخاب می شوند ، نه بر اساس شهرت یا فشار طرفداران. بدون این اصلاح اساسی ، هر مربی جدید فقط بخشی از این چرخه تکراری خواهد شد.

پایان پیام/