ورزش در مسیر حذف از سبد معیشت؛ بدنسازی در ایران لوکس و طبقاتی شد

در حالی که اقتصاد خانوارهای ایرانی روز به روز کوچکتر می شود، یکی از اولین گزینه هایی که از بودجه ماهانه حذف می شود ورزش است. موضوعی که از یک سو پیامدهای اجتماعی و از سوی دیگر پیامدهای مستقیم بر سلامت جامعه دارد، سرمایه گذاری در آن می تواند خانواده ها را از ابتلا به بسیاری از بیماری های غیرواگیر مصون نگه دارد.

در میان رشته های ورزشی، بدنسازی و آمادگی جسمانی در سال های اخیر بیشترین استقبال را در بین جوانان و خانواده ها داشته است، اما افزایش ناگهانی شهریه ها در کنار امکانات محدود و عدم نظارت موثر، این رشته را از دسترس اقشار متوسط ​​و پایین جامعه دور کرده است.

افزایش بی رویه شهریه ها در پایتخت

از سوی دیگر کنترل و نظارت بر این باشگاه ها متولی درست و مشخصی ندارد تا علاقه مندان در صورت مواجهه با مسائل خارج از چارچوب از آن طریق پیگیری کنند. برخی اداره کل ورزش شهرستان ها را بازوان وزارت ورزش می دانند، برخی فدراسیون بدنسازی و برخی شهرداری ها را مسئول این نابسامانی می دانند، اما اصولا اکثر این باشگاه ها به صورت خصوصی اداره می شوند که شاید بتوان مسئولیت اصلی را به کانون صنفی باشگاه داران نسبت داد.

گزارش های میدانی حاکی از آن است که شهریه سالن های ورزشی در تهران به ویژه در مناطق شمالی پایتخت به سطح بی سابقه ای رسیده است. به طوری که هزینه ثبت نام در برخی مجموعه ها برای 12 جلسه آموزشی در ماه به 20 میلیون تومان می رسد. در بسته های ویژه یا VIP این رقم به 60 و حتی 100 میلیون تومان افزایش می یابد.

این بسته ها معمولاً شامل مربی خصوصی، برنامه تغذیه، ماساژ، استخر و فضاهای خصوصی است. خدماتی که به گفته کارشناسان فاصله ورزش های پرطرفدار با ورزش های لوکس را بسیار افزایش داده است.

از طرفی در شهرهای کوچک همچنان شهریه باشگاه ها بین 800 هزار تا 1.5 میلیون تومان است اما در شهرهای بزرگی مثل تهران این رقم چند برابر شده است. حتی در مناطق جنوبی پایتخت که همچنان باشگاه های ارزان قیمت وجود دارد، مدیران از احتمال افزایش نرخ ها در ماه های آینده خبر می دهند.

کارشناسان نگران پیامدهای اجتماعی و اقتصادی هستند

کارشناسان حوزه ورزش و سلامت هشدار می دهند که گرانی شهریه فاصله بین ورزش های رایج و حرفه ای را بیشتر کرده است. به گفته آنها افزایش بی رویه هزینه ها نه تنها باعث کاهش مشارکت مردم در ورزش می شود، بلکه می تواند سلامت جامعه را نیز تحت تاثیر قرار دهد. از سوی دیگر، کاهش تعداد ورزشکاران ممکن است منجر به ورشکستگی باشگاه های کوچکتر و تمرکز بازار در دست چند مجموعه گران قیمت شود.

حذف امکانات اولیه و عدم نظارت

اما این تمام ماجرا نیست چرا که علاوه بر گرانی، برخی از باشگاه داران برای جبران عقب ماندگی مالی مشتریان خود حتی از ارائه خدمات اولیه به مشتریان خود سرباز می زنند و در قالب آپشن و با پرداخت هزینه اضافی تعریف کرده اند. به گفته برخی از ورزشکاران، برخی باشگاه ها نه تنها استفاده از وسایل هوازی مانند تردمیل، دوچرخه ثابت، پله و … را محدود کرده اند، بلکه برای استفاده از آنها باید هزینه ای اضافه بر شهریه پرداخت شود که عجیب و غیرقابل تصور به نظر می رسد. از طرفی برخی باشگاه ها پا را فراتر گذاشته اند و برای تامین امکانات اولیه مانند حمام، هزینه جداگانه می خواهند!

اگرچه مجوز فعالیت باشگاه ها توسط ادارات کل ورزش و جوانان استان ها صادر می شود، اما نظارت موثر و یکپارچه بر عملکرد و تعرفه ها وجود ندارد. بخشی از مسئولیت ها بین وزارت ورزش، فدراسیون بدنسازی و شهرداری ها تقسیم می شود در حالی که نهاد خاصی پاسخگوی وضعیت فعلی نیست.

کارشناسان هشدار می دهند: ورزش در حال تبدیل شدن به یک کالای لوکس است

کارشناسان ورزش و سلامت نسبت به تبعات اجتماعی این روند هشدار می دهند. به گفته آنها افزایش بی رویه شهریه ها می تواند مشارکت مردم در ورزش را کاهش دهد و در درازمدت هزینه های درمانی ناشی از کم تحرکی و بیماری های غیرواگیر را افزایش دهد.

از سوی دیگر، حذف تدریجی باشگاه‌های کوچکتر و تمرکز بازار در دست گروه‌های گران‌قیمت، خطر شکل‌گیری انحصار و تضعیف ورزش همگانی را به دنبال دارد.

ضرورت ورود به وزارت ورزش و جوانان

با توجه به گستردگی این مشکل، کارشناسان خواستار مداخله مستقیم وزارت ورزش و جوانان برای تعیین سقف تعرفه، نظارت بر مجوزها و برخورد با باشگاه های فاقد مجوز هستند.
به گفته آنها ادامه روند فعلی ورزش را از یک محصول فرهنگی و سلامت محور به محصولی با کلاس و لوکس تبدیل می کند. روندی که در نهایت جامعه را از هدف اصلی ورزش یعنی «سلامت عمومی» دور می کند.

انتهای پیام/