الزامات طرح آمایش سرزمینی در ورزش ایران/ مسیر ضروری برای بازتعریف توسعه عادلانه زیرساخت‌ها

در سالهای اخیر ، یکی از مهمترین چالش های ورزش ایران ، تمرکز زیرساخت ها و امکانات در استان های خاص و نابرابری در توسعه ورزش بین مناطق مختلف کشور بوده است. برای مقابله با این معضل ، وزارت ورزش و جوانان برنامه ورزشی ایران را با همکاری مرکز تحقیقات Majlis ، سازمان برنامه ریزی و بودجه و دانشگاه ها طراحی و اجرا کرده است. طرحی که در تلاش است تا مسیر توسعه ورزش را با واقعیت های جغرافیایی ، فرهنگی و جمعیتی هر منطقه هماهنگ کند.

این پروژه با الهام از اصول “عدالت فضایی” و “عدالت ورزشی” ، به دنبال شناسایی استعدادها ، امکانات ، ورزش های اولویت دار و ظرفیت های آب و هوایی در شیوه علمی و داده های هر کشور است تا سرمایه گذاری ها بر اساس واقعیت های بومی باشد ، نه بر اساس سلیقه ها و سفارشات.

احمد دونامالیوزیر جوانان و ورزش از ابتدای ورود وی به وزارت ، بر تسریع و تسهیل امور اجرایی برنامه ورزشی ورزشی ایران تأکید کرده است. وزیر ورزش همچنان زمینه را به میدان می برد رضا شجیمدیر جوان ، فنی و خلاق سابقه اجرایی قابل قبول را برای ارائه این طرح با کمترین هزینه و در اسرع وقت به خانه واگذار کرد.

رضا شجیمشاور وزیر ورزش و جوانان و مدیر اجرایی وزارت ورزش و امور جوانان با بیان اینکه این طرح ورزش کشور را در یک مسیر جدید قرار می دهد ، تأکید می کند که استفاده از ظرفیت های فناوری و هوش مصنوعی بخش مکمل این پروژه است. وی بر ضرورت اجرای این پروژه و حل مشکلات پیش رو و خواستار انتشار در همه مناطق کشور تأکید کرد و باید دید که این پروژه تا چه مدت به توسعه و توسعه پایدار خواهد رسید.

اگر این پروژه به درستی اجرا شود ، می تواند عواقبی از قبیل کاهش نابرابری ورزشی بین استان ها ، شکوفایی استعدادهای ورزشی در مناطق کمتر دیده شده ، ارتقاء مشارکت عمومی در ورزش های عمومی ، بهبود عملکرد تیم های استانی در لیگ ها و مسابقات ملی و افزایش بهره وری سرمایه گذاری دولت داشته باشد. یک ضرورت که نباید متوقف شود.

یک ایده صحیح و علمی ، درگیر برخی از سیاستمداران

برنامه ورزش ورزش در تئوری و هدف قرار دادن یکی از مهمترین اقدامات در توسعه عدالت ورزشی در ایران است. به عنوان مثال ، در استان سیستان -بوچستان ، که یکی از استان های محروم بود ، پس از مرحله اول آماده سازی ، توسعه ورزش های بومی مانند زرهنها و ورزش های ورزشی ، کشتی و رزمی در دستور کار قرار گرفت. در استان گلستان ، توجه به ظرفیت قایقرانی و قایقرانی سنتی در بندر تورکمن و گومیشان افزایش یافت. همچنین به دلیل تراکم بیشتر جمعیت و دسترسی ، توسعه ورزش های شهری ، عموم و ایجاد خانه های ورزشی محله ، در مناطق مرکزی تأکید شده است.

در اجرای اولیه این پروژه ، این کشور به چندین زمینه برنامه ریزی و در هر منطقه تقسیم می شود ، بسته به وضعیت جغرافیایی و اقلیمی ، تراکم جمعیت و شاخص های بهداشتی ، دسترسی به امکانات زیرساختی ، پیشینه های فرهنگی و ورزشی ، مدال آوران و مشارکت عمومی و مشارکت باشگاه به طور دقیق انجام می شود. به عنوان مثال ، در مناطقی با ارتفاع زیاد و آب و هوای سرد ، رشته هایی مانند اسکی ، دویدن و کشتی در اولویت قرار می گیرند. در حالی که در مناطق جنوبی و ساحلی ، مزارع مانند فوتبال ساحلی ، آب و هنرهای رزمی مورد توجه قرار خواهد گرفت.

برنامه مستقر در زمین برای ورزش یکی از معدود پروژه هایی است که با رویکردی علمی و واقعی مبتنی بر داده ها ، در تلاش است تا به روشی ساختاری به عدالت ورزشی برسد. این طرح نه تنها یک ابزار توزیع منابع بلکه نقشه راه برای توسعه ورزشی پایدار در ایران است. تحقق کامل آن مستلزم همکاری بین رشته ای ، ثبات مدیریتی و اجتناب از ملاحظات سیاسی و سلیقه است. اهداف اصلی این طرح کاملاً منطقی و غیرقابل انکار است.

مروری بر اهداف اولیه برنامه ویژه ورزشی

توزیع منصفانه و متعادل از امکانات ورزشی در استان ها و مناطق

تخصیص بودجه متناسب با نیازهای بومی و ظرفیت هر منطقه

شناسایی ورزش های اولویت دار بر اساس آب و هوا ، فرهنگ و استعداد

از هدر رفتن منابع در پروژه های ناکارآمد جلوگیری کنید

هدایت منابع مالی ، زیرساخت ها و منابع انسانی با بالاترین بهره وری ورزشی

ترویج عدالت ورزشی و فرصت برابر برای ورزشکاران مناطق محروم

جلوگیری از پروژه های غیر عملی یا بی تجربه در مناطق نامناسب

ایجاد یک نقشه ورزشی جامع کشور برای سیاست گذاری طولانی مدت

چالش های جدی در اجرای برنامه آماده سازی ورزش

فقدان یک بانک اطلاعاتی جامع و بالا و بالا: اجرای چنین طرحی تقریباً بدون آمار دقیق در مورد وضعیت زیرساخت ها ، فضای ورزشی سرانه ، پراکندگی جمعیتی و مشارکت واقعی غیرممکن است. در بسیاری از استانها ، اطلاعات موجود ناقص یا بدون هماهنگی است.

موازی سازی بین نهادها و عدم مدیریت یکپارچه: سازمان هایی مانند وزارت ورزش ، ادارات استان ، سازمان برنامه ریزی و بودجه و حتی شهرداری ها در بسیاری موارد بدون هماهنگی یا با اولویت های مختلف عمل کرده اند. نتیجه این است که برخی از پروژه ها مطابق با اصول آماده سازی نیستند.

مقاومت محلی در برابر تصمیمات متمرکز: در مواردی که اولویت های ورزشی استانی با توصیه ها مغایرت داشته باشد ، مقامات محلی یا نمایندگان مجلس از اجرای این طرح جلوگیری کرده اند. در برخی از استانها ، پروژه های غیر ضروری به دلیل فشار سیاسی ادامه داشته است.

کمبود دلبستگی بودجه شفاف و پایدار: بسیاری از اقدامات برنامه ریزی همچنان پیشنهاد شده است زیرا به آنها تخصیص اعتبار مناسب داده نشده است. بدون حمایت مالی خاص ، این طرح صرفاً یک سند مطالعه خواهد بود.

ضعف در ارزیابی و نظارت بر اجرای مرحله توسط مناطق مختلف: گزارش های دوره ای از پیشرفت استان در اجرای توصیه های قانونی منتشر نشده یا فاقد توصیه های قانونی بوده است. بدون ارزیابی دقیق ، واقعاً قادر به اصلاح یا بهبود مسیر نیست.

پایان پیام/