افلاکی: اگر حق کسی ناحق شود، نتیجه نمی‌گیریم؛ فشار کار در تکواندو آنقدر بالا بود که سکته کرد‌م

سرمربی موفق تیم ملی تکواندو معتقد است برای موفقیت شاگردانش فشار و استرس زیادی را تحمل کرده و حالا تیمش را برای درخشش در رقابت های جهانی آماده کرده است.

گفتگوی جالب و متفاوت مجید افلاکی شما مقدار زیر را در نظر خواهید گرفت:

آقای افلاکی ارزیابی شما از شرایط فعلی تیم ملی تکواندو چیست؟

خوشبختانه شرایط تیم ملی خوب است و بچه ها با انگیزه تمرین می کنند، اما فراموش نکنیم که این پست حاصل کار یک نفر نیست. من همیشه معتقدم به هیچ حقی نباید ظلم کرد چون اگر به کسی ظلم کنیم خدا برکت کار ما را می گیرد و نتیجه نمی گیریم. در حال حاضر همه چیز عالی است و ما قوی پیش می رویم.

در مورد انتخاب دو تیم جهان و کشورهای اسلامی توضیح دهید.

بعد از بازی های آسیایی بلافاصله کار را شروع کردیم. کارکنان واقعاً روز و شب کار می کردند. اردوها و انتخاب ها با دقت انجام شد تا عدالت تضمین شود. در نهایت دو تیم را برای حضور در مسابقات جهانی و کشورهای اسلامی انتخاب کردیم و خوشحالم که روند به خوبی پیش رفت. همه چیز سر جای خودش است و ما بهترین افراد را انتخاب کرده ایم.

شرایط مسابقات جهانی پیش رو چگونه است؟

تکواندو از نظر تعداد شرکت کننده یکی از شلوغ ترین مسابقات دنیاست. امسال نزدیک به هزار ورزشکار از حدود 140 کشور جهان حضور دارند. ضمن اینکه در تکواندو جدول بازنده نداریم. یعنی اگر در هر مرحله ای شکست بخورید، حذف می شوید. این سطح فشار مسابقه را بالا می برد، اما ما از همه چیز آگاه هستیم و هیچ بهانه ای برای عدم موفقیت نداریم.

هدف شما از حضور در این مسابقات چیست؟

ما برای شرکت نمی رویم، برای برنده شدن می رویم. اگر به موفقیت اعتقاد نداشتم اصلاً این راه را نمی رفتم. من همیشه به شاگردانم گفته ام که بهانه جویی را دوست ندارم. باید تلاش کنیم تا بعد از پایان مسابقات دیگر پشیمانی باقی نماند. من به توانایی بازیکنانم ایمان دارم چون بارها ثابت کرده ایم که اگر متحد باشیم نتیجه می گیریم.

فشار کاری در تیم ملی چقدر است؟

خیلی از بیرون ممکن است فکر کنند در تیم ملی همه چیز آماده است، اما واقعیت برعکس است. استرس، فشار روحی، مسئولیت سنگین و زندگی در اردو شرایط سختی را ایجاد می کند. من حدود یک سال و نیم پیش سکته کردم. بسیاری از مردم شایعه سازی کردند، اما هیچ کس از سختی های پشت آن خبر نداشت. من و شرکتم هزینه درمان را پرداخت کردیم نه فدراسیون. این را نه از سر شکایت، بلکه از روی اعتقاد شخصی می گویم. دوست ندارم کسی فکر کند که من پشیمانم.

از رویارویی با رقبای تا دندان مسلح در مسابقات جهانی نمی ترسی؟

شاید رقبا در تورنمنت های بیشتری شرکت کردند و اردوهای تدارکاتی زیادی داشتند اما ما ایران هستیم و همه قدرت بچه های ما را در المپیک دیدند. حقیقت این است که باید از ما بترسند!

بعد از موفقیت در المپیک خیلی ها فکر می کردند ممکن است تیم ملی را ترک کنی.

تصمیماتی در سر داشتم اما به هر حال شرایط طوری شد که ماندگار شدم و تا لحظه ای که کار در دستانم باشد از هیچ تلاشی دریغ نمی کنم و تیم رزمی را به مسابقات مختلف اعزام نکنم.

آیا در مورد آینده حرفه ای خود در تیم ملی تصمیم گرفته اید؟

بله، برای خودم زمانی تعیین کرده ام. بعد از آن تیم ملی باید به دست مردمش سپرده شود. این تیم متعلق به هیچ فردی نیست، اما سرمایه کشور است. تا زمانی که هستم با تمام وجود کار خواهم کرد و بعد از آن با سربلندی بازنشسته خواهم شد. در فرصت مناسب در این مورد به طور کامل صحبت خواهم کرد.

انتهای پیام/